Δημόσιος χώρος και διαδήλωση

Δεν θέλω να μπω στη συζήτηση που έχει ανοίξει για το σχέδιο του «Μεγάλου Περιπάτου» στο κέντρο της Αθήνας. Ομως, δεν μπορώ να παραβλέψω ότι τέτοια σχέδια, με άξονες την αποτροπή χρήσης αυτοκινήτων, τις πεζοδρομήσεις και τη διευκόλυνση της κίνησης των πεζών και των ποδηλατών, επιδιώκουν να διευρυνθεί ο δημόσιος χώρος. Δηλαδή να αυξηθεί ο χώρος που δεν χρησιμοποιείται για την κίνηση αυτοκινήτων ή για εμπορικές χρήσεις, αλλά για να κινούνται και να αλληλεπιδρούν οι άνθρωποι. Και μία από τις βασικές χρήσεις του δημόσιου χώρου είναι η συλλογική διεκδίκηση και διαμαρτυρία, η «μαζική συνάθροιση». Ωστόσο, ενώ διεκδικούμε να αυξηθεί ο χώρος του κέντρου της Αθήνας, που θα είναι δημόσιος και θα διατίθεται προς χρήση από τους πολίτες, υπάρχει και ένα νομοσχέδιο που θέλει να περιορίσει το δικαίωμα στη μαζική συνάθροιση, δηλαδή μία από τις βασικές χρήσεις του δημόσιου χώρου. Ομως, είναι κάπως ανακόλουθο να λαμβάνονται πρωτοβουλίες που αποσκοπούν στην αποτροπή της διέλευσης οχημάτων από το κέντρο της πόλης και την ίδια στιγμή να κυριαρχεί – και να επηρεάζει τη χάραξη πολιτικής – η στερεοτυπική αντίληψη ότι οι διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας παρεμποδίζουν την ομαλή λειτουργία της, εννοώντας κυρίως τα προβλήματα στην κυκλοφορία οχημάτων (οι διαδηλώσεις παρεμπιπτόντως δεν παρεμποδίζουν τους συρμούς ούτε του μετρό ούτε του ΗΣΑΠ).