Η Αριστερά της μετεμφυλιακής περιόδου, ο ιδεολογικός χώρος που κέρδισε σε μεγάλο βαθμό τη μάχη των ιδεών από τους νικητές του Εμφυλίου, απεχθανόταν τους λούμπεν, το τμήμα της εργατικής τάξης που, περιθωριοποιημένο και εξαθλιωμένο, δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει τη δυναμική της τάξης του. Η απέχθεια ήταν ιδεολογική: οι λούμπεν, απαθείς και βολεψάκηδες, ήταν εχθροί του συνειδητοποιημένου προλεταριάτου και δεν υπολογίζονταν στις δυνάμεις που θα έχτιζαν τον σοσιαλισμό. Οι συνειδητοποιημένες δυνάμεις της Αριστεράς, αντιθέτως, είχαν ταξική συνείδηση, χαλυβδωμένη από μια σχετική κουλτούρα την οποία καλλιεργούσαν συνεχώς, μέσα από αναγνώσεις, συλλογική δραστηριότητα, καλλιτεχνικές προσλήψεις – σε συνθήκη σχεδόν μόνιμου διωγμού από ένα εκδικητικό κράτος.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή