Τελευταία γίνονται προσπάθειες εξωραϊσμού του Ισλάμ σε σχέση με τη συμβατότητά του με την ελευθερία και τη δημοκρατία. Μια έκδοση του IEA και του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών (ΚΕΦΙΜ) («Ισλαμικά θεμέλια μιας φιλελεύθερης κοινωνίας») είναι χαρακτηριστική. Στο βιβλίο παρουσιάζονται ενδιαφέρουσες απόψεις μουσουλμάνων διανοουμένων, με δύο όμως χαρακτηριστικά. Είναι προφανέστατα φιλοδυτικοί, ή τουλάχιστον σπουδαγμένοι στη Δύση. Και δεν διακρίνεται να ανήκουν σε κάποια από τις τρεις βασικές σχολές ισλαμικής νομικής σκέψης (Hanafi, Maliki, Shafi’i, Hanbali) που κυριαρχούν στις ερμηνείες του Ισλάμ. Ετσι θα ξέραμε δηλαδή τα πραγματικά μουσουλμανικά τους εχέγγυα. Και σε ποιον βαθμό αυτές οι εκδοχές γίνονται δεκτές από τους πιστούς μουσουλμάνους και τις κοινωνικές τους οργανώσεις. Σε βιβλίο που βγάλαμε με το Friedrich Neumann Foundation στο Κάιρο, με τίτλο «Bridging the Gap» (2014) το ζήτημα διευκρινίστηκε, για την Αίγυπτο τουλάχιστον, αρκετά.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ