Η συμφορά ξεκίνησε με την τηλεόραση και ολοκληρώθηκε με το Διαδίκτυο. Ο καθημερινός, μέσος άνθρωπος, όπως είμαστε οι περισσότεροί μας, να αισθάνεται πως έχει λόγο και σχεδόν μπορεί να πρωταγωνιστήσει σε σχέση με περιστατικά που κατά βάθος του είναι ξένα και αδιάφορα, έχουν δημιουργηθεί και εξελίσσονται ερήμην του. Ο άνθρωπος, που, αν και βαθύς γνώστης του τι συνέβαινε, αισθανόταν πως προορίζεται να μείνει για πάντα αμέτοχος επειδή από γεννησιμιού του οι εντελώς ιδιαίτερες συνθήκες της προσωπικής του ζωής τον μετέβαλαν σε ένα έντρομο και περιδεές ον, ανήκει ως είδος πια στο παρελθόν. Ισως να πρόκειται και για κάτι ευχάριστο, αν μαζί με αυτό το είδος του ανθρώπου δεν εξέλιπε και ένας χώρος που αναπόφευκτα τη συνδυασμένη μαζί του έλλειψη κοινωνικότητας την αντικαθιστούσε η προοπτική για την κατάκτηση μιας ελευθερίας ανεξαγόραστα εσωστρεφούς.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή