Ευτυχώς, σ’ αυτόν τον κόσμο, είτε μας αρέσει είτε όχι, είτε το θέλουμε είτε όχι, όλοι μας κρινόμαστε καθημερινά από τους συγγενείς, από τους φίλους και από τους γνωστούς, και συχνά από αγνώστους. Ο δικαστής κρίνει τον κατηγορούμενο, ο αναγνώστης τον συγγραφέα, ο εργοδότης τον εργαζόμενο κ.λπ. Η κρίση, σχεδόν εξ ορισμού, συνεπάγεται αξιολόγηση. Ευτυχώς, όλοι κρινόμαστε και αξιολογούμεθα. Σχεδόν όλοι, διότι υπάρχει μια πολυπληθής ομάδα εργαζομένων οι οποίοι δεν αξιολογούνται και κάνουν ό,τι μπορούν για να μην αξιολογηθούν. Αναφέρομαι στους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων που εργάζονται στο Δημόσιο και οι οποίοι, παρά τη μεγάλη σημασία του έργου τους, δεν αξιολογούνται. Ετσι, είναι δυνατόν ο δάσκαλος ή ο καθηγητής, που αφιερώνεται στο εκπαιδευτικό του έργο και δουλεύει σκληρά, να συνυπάρχει με τον αδιάφορο και τεμπέλη συνάδελφό του και να αμείβεται όπως αυτός.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή