Τα όνειρά μου είναι γενικά ήπιων τόνων με εξαιρέσεις τα παιδικά ασανσέρ που δεν σταματούσαν στον τέταρτο αλλά συνέχιζαν, κάποια νεανικά πετάγματα στη Βασιλίσσης Σοφίας, κάποια φιλιά που δεν μου είχαν δώσει στον ξύπνιο, αυτά τα τρελά της εγκυμοσύνης κι αυτό το τελευταίο που σταμάτησε η γη να γυρίζει και μείναμε στη μέρα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή