Το έχω και παλιότερα γράψει πως οφείλω τη θεατρική μου μύηση, που κατέληξε σε επάγγελμα, στο ραδιόφωνο. Μεγαλώνοντας σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, ευτυχώς με έξοχους δασκάλους, με έναν πατέρα που είχε, ως μετεκπαιδεύομενος φιλόλογος, μυηθεί στο σπουδαίο θέατρο την εποχή του 1934-1939, εποχή Φώτου Πολίτη, Ροντήρη, Τερζάκη και Βεάκη, Μινωτή, Παξινού, Παπαδάκη, Δενδραμή, Μανωλίδου, Νέζερ και με μουσικό τον Δημήτρη Μητρόπουλο, παράλληλα με τους θιάσους της Κοτοπούλη, της Κυβέλης, της Κατερίνας Ανδρεάδη και των Μουσούρη – Αλίκης Θεοδωρίδη (Νορ).

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή