Τα δικαιώματα των «αόρατων»

Ενας έλληνας Πρωθυπουργός της παράταξης του «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» συμμετέχει σε διεθνές διαδικτυακό συνέδριο με θέμα «Ανθρώπινα Δικαιώματα στο Εργασιακό Περιβάλλον. Ευημερία μέσω της Διαφορετικότητας». Κι όχι μόνο. Από το βήμα του δηλώνει έτοιμος να συμβάλει «στη διαμόρφωση μιας ειδικής “ατζέντας” με έμφαση στα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας». Για όποιον η χθεσινή μητσοτακική εμφάνιση δεν κρίνεται αρκετά νεωτεριστική, είναι αναγκαία μια αναδρομή στην πρόσφατη κοινοβουλευτική ιστορία του κόμματός του. Η ΝΔ μοιράστηκε στα τρία στην ψηφοφορία για το σύμφωνο συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών. Επίσης παρότι πριν από την κοινοβουλευτική συζήτηση για την ταυτότητα φύλου ο πρόεδρος είχε υποδεχθεί στην Πειραιώς εκπροσώπους της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας – υποσχόμενος μέχρι και ταχύρρυθμα κομματικά μαθήματα στα στελέχη του για τα ζητήματα που τους αφορούν -, η ΚΟ καταψήφισε το νομοσχέδιο το 2017. Πέρυσι, τέλος, η γαλάζια κυβερνητική πλειοψηφία απέρριψε την αναθεώρηση του άρθρου 5 παρ. 2 του Συντάγματος ώστε εκείνο να περιλαμβάνει και την απαγόρευση διακρίσεων βάσει σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας και χαρακτηριστικών φύλου. Αλλά είναι απαραίτητο κι ένα ποτ πουρί νεοδημοκρατικών δηλώσεων. «Η ομοφυλοφιλία είναι κολλητική αρρώστια» είπε ο Γιακουμάτος. Τα παραπάνω απαιτούνται για να θυμηθεί κανείς ότι η ελληνική Κεντροδεξιά απευθύνεται εκλογικά και στους Τσιάρτες. Λογικό. Με όρους ρεαλπολιτίκ ένα δεξιό κόμμα δεν μπορεί παρά να αφουγκράζεται και να εκφράζει αγωνίες, εμμονές και πιστεύω της συντηρητικής μερίδας των ψηφοφόρων προκειμένου να διατηρήσει την απήχησή του. Οι φαν του Μητσοτάκη λένε «εκείνος έβαλε την ατζέντα των ΛΟΑΤΚΙ δικαιωμάτων στη ΝΔ. Εκανε ορατούς αυτούς τους ανθρώπους στην Πειραιώς». Οι επικριτές του θυμίζουν, βέβαια, πως το κομματικό πρόγραμμα δεν περιλαμβάνει τίποτα σχετικό με αυτούς τους ανθρώπους. Κάπως πιο ουδέτεροι παρατηρητές, πάλι, σημειώνουν ότι ακόμη και στη ΝΔ υπάρχουν βουλευτές που υπερψήφισαν το σύμφωνο συμβίωσης το 2015 – Μητσοτάκης, ενώ μάλιστα διεκδικούσε την αρχηγία, και Τασούλας ήταν δύο από τους 18. Και είναι θετικοί στη θεσμοθέτηση του πολιτικού γάμου των ομόφυλων ζευγαριών. Οπως ο νυν πρόεδρος της Βουλής που υποστήριξε ότι όσο ωριμάζουν τα πράγματα στην κοινωνία τόσο διευκολύνεται η θεσμική εξέλιξη γύρω από το θέμα. Με αφορμή την επιχειρηματολογία του Τασούλα αρχίζει κι ένα ενδιαφέρον ντιμπέιτ. Για τους μεν, σαν τον Πατέλη που ήταν ένας από τους εμπνευστές του συνεδρίου, η ορατότητα είναι η απαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου να αλλάξουν οι οπισθοδρομικές απόψεις μιας κοινωνίας απέναντι στους ΛΟΑΤΚΙ κι άρα ο τρόπος που τους αντιμετωπίζει το κράτος. Για τους δε, τους πιο μαχητικούς ακτιβιστές του χώρου, δεν αρκεί. Η νομοθέτηση παρουσιάζεται ως η πιο δραστική μέθοδος. Ενας επαγγελματίας της πολιτικής θα έλεγε πως σε κάθε μάχη πρέπει να διαλέγεις τα όπλα που θα σου εξασφαλίσουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Στην περίπτωση του πολιτικού γάμου των γκέι π.χ. – το νούμερο ένα αίτημά τους για ισονομία, με δεύτερο την τεκνοθεσία – ίσως η νομοθέτηση να είναι τελικά το ιδανικό όπλο για τον Μητσοτάκη.