«Το σύνθημα της “κοινωνικής απόστασης” θα γίνει η ταφόπλακα όλων μας»

Τι να γράψεις στον πρόλογο μίας συνέντευξης με τον Γιώργο Κιμούλη; Οτι είναι ένας από τους σημαντικότερους ή, όπως αρκετοί, υποστηρίζουν ο σημαντικότερος σύγχρονος ηθοποιός, αφού, κατά τα λεγόμενα συναδέλφου του, έχει «περικυκλώσει» απόλυτα το θέατρο; Γνωστό. Τόσο γνωστό που η επανάληψή του θα αποτύπωνε την αμηχανία του δημοσιογράφου. Οτι είναι ένας άνθρωπος που «εκτίθεται» προκρίνοντας τη διατύπωση των απόψεών του σε σχέση με το «καλώς έχειν» της φήμης του; Γραφικό. Ας περιοριστούμε λοιπόν στα της απόλυτης καλλιτεχνικής του επικαιρότητας. Φέτος, λοιπόν, θα περιοδεύσει ανά την Ελλάδα με το «Παγκάκι» του Αλεξάντερ Γκέλμαν που έχει ήδη κερδίσει το κοινό σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Ο ίδιος και η Φωτεινή Μπαξεβάνη υποδύονται, σε δική του σκηνοθεσία, ένα ζευγάρι που η τυχαία συνάντησή του γίνεται αφορμή να μιλήσουν για το αν οι άνθρωποι μπορούν πλέον να ζουν μαζί. Αυτό το παράξενο καλοκαίρι, ωστόσο, ο Γιώργος Κιμούλης δεν είναι τόσο αισιόδοξος όσον αφορά την αποκατάσταση της θεατρικής κανονικότητας. «Δεν πιστεύω πως ο χρόνος από μόνος του διορθώνει τα πάντα και, λίαν συντόμως, θα επιστρέψουμε στην προ κορωνοϊού κανονικότητα. Ο χρόνος δεν διορθώνει, ο χρόνος απλώς καλύπτει με το πέπλο της λήθης. Αν λοιπόν δεν ξεκαθαρίσει αυτό το θολό τοπίο, η τέχνη του θεάτρου κινδυνεύει να γίνει για την ανθρωπότητα μία συγκινητική θύμηση».