Τα παιδιά του κομματικού σωλήνα

Η έκφραση δεν υπήρχε πριν από τη δεκαετία του 1980, εάν λάβουμε υπ’ όψιν μας (σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει η Λένα Χουρμούζη στην Athens Voice το 2018) ότι το πρώτο «παιδί του σωλήνα» -με τη μέθοδο της εξωσωματικής γονιμοποίησης- γεννήθηκε στη Βρετανία το 1978 και το αντίστοιχο πρώτο στην Ελλάδα το 1982 (ακολούθησαν έκτοτε πάνω από οκτώ εκατομμύρια παγκοσμίως). Μπορεί λοιπόν να μην υπήρχε νωρίτερα η έκφραση, αλλά υπήρχαν όλα τα χαρακτηριστικά που αποδίδουμε στην έκφραση σήμερα, είτε με ηθικά μειωτικό προσδιορισμό -«κομματόσκυλα», «σφουγγοκωλάριοι», «παρατρεχάμενοι»- είτε με ηθικά ουδέτερο -«κομματικά στελέχη», «πολιτικοί καριέρας», «κομματικοί υπάλληλοι»- από τον καιρό που υπάρχουν… κόμματα. Με ιδιαίτερα μελανά χρώματα τους απαθανατίζει ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στη βιτριολική νουβέλα του «Οι χαλασοχώρηδες» (1892) και τους ξεφωνίζει ήδη από τον τίτλο της: εκείνοι που σπέρνουν ζιζάνια φατριασμού και καταστρέφουν την αρμονική συνύπαρξη των ανθρώπων στα χωριά· αναμφίβολα, μια εξιδανικευμένη απεικόνιση της ζωής στην ελληνική επαρχία πριν από την έλευση των «χαλασοχώρηδων», μα κι ένα σκληρό νατουραλιστικό ομαδικό πορτρέτο αφότου έσκασαν μύτη.