Ρατσισμός χωρίς διακρίσεις

Για τον Καμάου Γουίδερσπουν ήταν η νύχτα που η αστυνομία έφθασε στο σπίτι του στη Μινεάπολη με προτεταμένα όπλα, μόλις είχε επιστρέψει από τζόγκινγκ. Για τον Μάικ ΜακΓκριου ήταν η συνειδητοποίηση ότι ένας εργαζόμενος τον παρακολουθούσε καθώς ψώνιζε σε κατάστημα το οποίο προμήθευε με προϊόντα η εταιρεία στην οποία ήταν στέλεχος. Για την Κιμ Σέιμουρ ήταν ο τρόπος με τον οποίο ενστικτωδώς κρατά ρούχα ψηλά σε κατάστημα που ψωνίζει ώστε να φαίνεται ξεκάθαρα ότι δεν κλέβει. Επειτα από χρόνια σιωπής, αφροαμερικανοί υψηλόβαθμα στελέχη στους χώρους όπου εργάζονται μίλησαν για πρώτη φορά για τον ρατσισμό που έχουν υποστεί, στην εφημερίδα «Wall Street Journal». Μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ που προκάλεσε μεγάλες αντιρατσιστικές διαδηλώσεις και μια εθνική συζήτηση στις ΗΠΑ για τις φυλετικές διακρίσεις και την κοινωνία, πολλοί μαύροι επιχειρηματίες δηλώνουν πως αισθάνονται ότι έφθασε η στιγμή να μιλήσουν δημόσια για τις δύσκολες, συχνά τραυματικές εμπειρίες που αντιμετωπίζουν έξω από τον χώρο της εργασίας τους. Κι αυτό γιατί τα στατιστικά στοιχεία αποκαλύπτουν κρυφές πτυχές της κοινωνίας: τα περισσότερα θύματα του κορωνοϊού στις ΗΠΑ είναι Αφροαμερικανοί και πολλοί άοπλοι μαύροι πολίτες σκοτώνονται από την αστυνομία.