Το σημάδι

Η συνεργασία βασίστηκε σε ιδεολογική συγγένεια ή ήταν συγκυριακή; Αυτό το ερώτημα απασχόλησε πολύ κόσμο την εποχή που κυβερνούσαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ορισμένοι κοινωνιολόγοι προέκριναν το πρώτο ενδεχόμενο, οι περισσότεροι Συριζαίοι διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους ότι συνέβαινε το δεύτερο. Αυτό που μετράει όμως είναι το αποτέλεσμα: ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ δεν επιδίωξε να συγκυβερνήσει με το ΚΙΝΑΛ ή με το Ποτάμι, οι οποίοι θα έθεταν ουσιαστικούς όρους, αλλά ένωσε τις τύχες του με τον Πάνο Καμμένο, υιοθετώντας με τον τρόπο αυτό την αλήστου μνήμης κραυγή «Στα τέσσερα!». Η επιλογή αυτή έχει αφήσει ανεξίτηλο σημάδι τόσο στο κόμμα του όσο και στον ίδιο. Οσο κι αν καταγγείλει τον νεοφιλελευθερισμό της Νέας Δημοκρατίας, όσες κορώνες και αν πετάξει για «προοδευτική συνεργασία», ο Τσίπρας θα είναι πάντα ο εταίρος του Καμμένου.