Με γνώμονα τον ανθρωποδιώκτη

Μέχρι να το αποφασίσει ο κ. Μιωνή να περάσει σε νέο επεισόδιο, μας παίρνει νομίζω να χαζολογήσουμε λιγάκι πάνω στα μέχρι τώρα δεδομένα. Το παρακολουθώ αλλά δεν συμμερίζομαι την άποψη ότι ο Τσίπρας κάλυψε τον Νίκο Παππά ούτε όμως κι ότι τον άφησε ακάλυπτο. Η ισχνή άποψή μου είναι ότι ο τέως πρωθυπουργός αδιαφορεί πλήρως για όλους όσους τον έκαναν νοματαίο, όχι γιατί επιθυμεί να αλλάξει πολιτικό προφίλ, ούτε γιατί τον έχει πειράξει η ζέστη. Δείτε και μόνοι σας και μετά πείτε το και σε μένα. Υπάρχει κανάς άλλος, πλην του Τσίπρα, μέσα σ’ αυτόν τον πικραμένο συρφετό που να έχει το παραμικρό γκελ σε μεγάλα λαϊκά ακροατήρια; Με γνώμονα τον «ανθρωποδιώκτη». Αυτό νομίζω ότι είναι το κριτήριο με το οποίο διαλέγει στενούς συνεργάτες από τότε που ξεφορτώθηκε τη Ζωή και τον Βαρουφάκη. Διότι πού να πάει ο Νίκος Παππάς και να μην περάσει βροντερά απαρατήρητος; Ούτε η προσωπικότητα, ούτε η «απεύθυνση», ούτε οι ψυχικές του χάρες τον βοηθούν να κάνει πολιτικό βήμα μόνος του. Το αυτό συμβαίνει νομίζω και με όλον τον καλοδιαλεγμένο θίασο των άχαρων που περιστοιχίζουν το εύρημα του Αλαβάνου. Τον θυμάστε τον Αλαβάνο; Ούτε κι εγώ. Απορώ μάλιστα τι περιμένουν οι απελπισμένες περγαμηνές που με προσωπικότητα, «απεύθυνση» και ψυχικές χάρες ισχνότερες κι απ’αυτές του Νίκου Παππά, κάτι χρονάκια τώρα πασχίζουν να χτίσουν «Γέφυρες» χωρίς να περνάει αποκάτω ποτάμι, ταλαιπωρώντας αδίκως τα λευκά, τα άμαθα χεράκια τους. Εν τω μεταξύ, περιφέρονται στις πολεμίστρες κρατώντας την εικόνα της νιότης τους ο Φίλης και ο Βούτσης, αλλά ποιος νοιάζεται αν λιώσουν τα σανδάλια τους;