Κακό πράγμα η πραγματικότητα όταν δεν συμφωνεί με τον ΣΥΡΙΖΑ: τα σκάνδαλα γίνονται «παλιά μέθοδος της Δεξιάς», οι αποκαλύψεις ονομάζονται «τρομοκρατία και παρακράτος», οι δημοσιογράφοι μετατρέπονται σε παπαγαλάκια, οι θεσμικές παρεκκλίσεις δικαιολογούνται αν «είμαστε πιο προσεκτικοί». Η παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Οµάδας της αξιωματικής αντιπολίτευσης δείχνει πως η ενότητα του κόμματος είναι η τελευταία γραμμή άμυνας του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα κι αν πρόκειται για επίπλαστη εικόνα. Δεν δικαιολογείται αλλιώς η κάλυψη του Νίκου Παππά, παρά μόνο αν «στόχος δεν είναι τα στελέχη, αλλά η παράταξη».

Η ταύτιση του πρώην πρωθυπουργού με το άλλοτε δεξί του χέρι, πέραν των ερωτημάτων που γεννάει για το αν και κατά πόσο ο ίδιος γνώριζε τις ενέργειές του, διαψεύδει όλους εκείνους που μιλούσαν για αποστάσεις ανάμεσά τους. Εκείνους, ακόμα και μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, που πίστεψαν ότι στον Τσίπρα δόθηκε μια ευκαιρία να διώξει τα βαρίδια του, για να χτίσει ένα νέο, σοβαρό κόμμα από την αρχή. Αυτή η ψευδαίσθηση τελείωσε χθες. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει έτοιμος να υπερασπιστεί μέχρι το τέλος τα πεπραγμένα της διακυβέρνησής του, τους ανθρώπους που ο ίδιος εμπιστεύτηκε σε θέσεις ευθύνης.

Οπως η πραγµατικότητα δεν εξαφανίστηκε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε να ελέγξει το µιντιακό σύστηµα, δεν εξαφανίζεται ούτε τώρα, που όλα βγαίνουν στο φως: όταν το καράβι πέφτει σε ξέρα, η ευθύνη ανήκει στον καπετάνιο.