Οι μαύρες σελίδες της κόκκινης εξουσίας

Αν υπάρχει μία λέξη που συγκεφαλαίωσε το πέρασμα της Αριστεράς από την εξουσία, δεν είναι άλλη από το «ψέμα». Ψέμα από την αρχή μέχρι το τέλος. Αυτό είχε καταστεί ξεκάθαρο από πολύ νωρίς με τα δήθεν «σκισίματα των μνημονίων», με τη συνεργασία με την Ακρα Δεξιά, με το «όχι» του δημοψηφίσματος που έγινε «ναι», με τη «μαντάμ Μέρκελ» που βρέθηκε από το «γκόου μπακ» να αποθεώνεται από τον Τσίπρα. Αυτά, έτσι, τα πολύ βασικά. Ομως, τώρα, η λέξη «ψέμα» δεν είναι πια αρκετή. Ούτε κατά διάνοια. Δεν μιλάμε πλέον για τις «κωλοτούμπες» του Τσίπρα και την ανάγκη του μέσα από αυτές να διατηρήσει την εξουσία που με τα ψέματα είχε καταλάβει. Εδώ μιλάμε πια για κάτι απείρως πιο επιθετικό, όχι μόνο έναντι των πολιτικών του αντιπάλων, αλλά ευθέως εις βάρος του σκληρού πυρήνα της έννοιας της δημοκρατίας, από την καρδιά της εξουσίας.