Θα φτάσουν άραγε οι σημερινές δυτικές κοινωνίες σε ένα εφιαλτικό μέλλον, όπου θα ελέγχεται όχι μόνον η ελευθερία της έκφρασης αλλά και η ελευθερία της σκέψης, από μια νέα «Αστυνομία της σκέψης» («Thought Police») για τη διάπραξη «εγκλημάτων σκέψης» («thoughtcrimes»), όπως συμβαίνει στο δυστοπικό σύμπαν του George Orwell («1984»); Εχουμε πάρει ήδη μια γεύση του φαινομένου από το κίνημα «Me too»: ξεκίνησε από τη σωστή επιδίωξη να σταματήσει τη σεξουαλική εκμετάλλευση των γυναικών, ανέσυρε από τη λήθη (;) «ανάρμοστες» συμπεριφορές που συνέβησαν προ τεσσαρακονταετίας και έφτασε να συμπεριλάβει ακόμη και το ερωτικό υπονοούμενο, δηλαδή την «ανάρμοστη» σκέψη. Πολύ δύσκολο να ορίσει κανείς τα όρια της «σεξουαλικής παρενόχλησης» («harassment») αλλά πολύ εύκολο να χάσει κάποιος τη δουλειά του για ένα αστείο. Την αστυνόμευση της έκφρασης και της συμπεριφοράς δεν καθορίζει τόσο η αρχική επιδίωξη ενός κινήματος όσο η άδηλη συνέχεια και η ανυπαρξία ορίων, ειδικά αφού στην πορεία το εναγκαλίζονται η συμπλεγματική συμπεριφορά, η μικρονοϊκότητα, η ιδιοτέλεια και η επιδίωξη αυτοπροβολής.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή