Χάνοντας τον ορθό δρόμο

«Δολοφονία χαρακτήρων», λοιπόν. Είναι το βασικό επιχείρημα του Αλέξη Τσίπρα για να αντικρούσει, προς το παρόν, όσα έρχονται στο φως – με καταιγιστικό ρυθμό για την Κουμουνδούρου, είναι η αλήθεια – και να προσφέρει κάλυψη στον φίλο από τα φοιτητικά χρόνια, Νίκο Παππά. Ο πρώην φίλος, βεβαίως, δεν κρίνεται από κανέναν για τον χαρακτήρα του, αλλά για κινήσεις και προφανείς μεθοδεύσεις την ώρα που ήταν πανίσχυρος υπουργός, παραπλεύρως ενός πρωθυπουργού. Εδώ βρίσκεται και το βασικό υπερασπιστικό πρόβλημα της άμυνας της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Νίκος Παππάς δεν είναι ένας νέος Ντρέιφους, του οποίου επιδιώκεται η εξόντωση, ένα αθώο θύμα μηχανορραφιών, αλλά πρωταγωνιστής σε μια σειρά υποθέσεων, από τις οποίες επίσης εγείρεται μια σειρά πολιτικών και νομικών ζητημάτων. Το πρόβλημα, συνεπώς, δεν ξεπερνιέται με στρουθοκαμηλισμούς, ούτε μια προσπάθεια να συγκινηθεί το κομματικό ακροατήριο για τον άδολο υπουργό. Πολύ πιο στέρεη γι΄αυτό το ακροατήριο, άλλωστε, δείχνει η άλλη γραμμή άμυνας – ότι όσοι κυβερνούσαν πριν από την «πρώτη φορά Αριστερά» έκαναν ακόμη χειρότερα πράγματα. Το λένε μέρα με τη μέρα, ευθέως ή εμμέσως, και τα περισσότερα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τα οποία προσπαθούν να γαντζωθούν από μια επιχειρηματολογία που δεν θα τους εκθέτει. Ο καπνός γύρω από τον Παππά έχει και φωτιά – και το γνωρίζει και ο Τσίπρας.