Vertigo

Η κασέτα που έπαιξε στη Βουλή πριν από λίγες μέρες η Ραλλία Χρηστίδου ακουγόταν βραχνή μέχρι πρότινος. Εντάξει, «φταίνε οι τραπεζίτες», αλλά πόσα δεινά μπορείς να σωρεύσεις στις πλάτες τους χωρίς να ακυρωθεί το ίδιο το αφήγημα; Ως πότε μπορείς να παρουσιάζεις τη σύγχρονη ιστορία – από το 1974 ως το 2019 – σαν περίοδο τετραετούς ανόρθωσης και 40ετούς ενοχής; Κι ύστερα, το κόμμα που είχε διαφημίσει την κλειστή στροφή προς τον εξορθολογισμό πόσα κακοχωνεμένα κλισέ μπορεί να καταναλώσει ακόμη; Η κασέτα δεν ακούγεται πλέον βραχνή. Είναι η επίσημη επωδός που αναπέμπει το κόμμα προς όλες τις κατευθύνσεις: «ένας είναι ο εχθρός – ο νεοφιλελευθερισμός και οι αυτού προφήτες». Διόλου τυχαίο που το μήνυμα αυτή τη φορά δεν προήλθε από έναν μπαρουτοκαπνισμένο αξιωματούχο, αλλά από μια φωνή που συμπυκνώνει διά της πλαγίας οδού την «πλατιά απεύθυνση» στο anything goes (συγχωρήστε την ελεύθερη απόδοση, αλλά το «ό,τι να ‘ναι» ταιριάζει γάντι). Ο βραχνάς εκφράζει τον όλο ΣΥΡΙΖΑ πλέον. Από τον Βρούτση και τον Σκουρλέτη ως τον Πέτρο Κόκκαλη και τη Ραλλία. «Οι τραπεζίτες οι φίλοι σας ευθύνονται και οι αντικοινωνικές και αντιλαϊκές και ανεύθυνες πολιτικές που οδήγησαν τη χώρα σε χρεοκοπία από το 2009. Αυτοί ευθύνονται. Αυτοί ευθύνονται για τους νεκρούς της Marfin» δήλωσε η πάλαι ποτέ φιναλίστ του «Fame story», το οποίο τρεφόταν, εκτός άλλων, από τις διαφημίσεις τραπεζών, όπως ισχύει στην αγορά της τηλεόρασης.