Το επικίνδυνο αστυνομικό κράτοςκαι ο απτόητος υπουργός του

Δεν φαίνεται να ιδρώνει με τίποτε το αυτί του υπουργού ΠΡΟ – ΠΟ. Προφανώς η έννοια ευθιξία του είναι άγνωστη, όσο και τα Μνημόνια που ψήφιζε χωρίς να διαβάζει. Ενώ η μετακίνηση στις θέσεις του φαίνεται να εκδηλώνεται μόνο στα καθεστώτα που τον επιλέγουν να υπηρετεί. Στον ένα χρόνο της νέας υπουργικής του θητείας, το αστυνομικό κράτος επανιδρύθηκε πραγματικά και θεσμικά. Το πανεπιστημιακό άΑσυλο καταργήθηκε, τα ΜΑΤ εισέβαλαν στην ΑΣΟΕΕ, ξυλοκόπησαν, συνέλαβαν και οδήγησαν σε δίκη – σκευωρία δύο φοιτητές, που αθωώθηκαν. Η αστυνομία εισέβαλε σε μπαρ και σε κινηματογράφους, ξεσπίτωσε πρόσφυγες με μωρά παιδιά από χώρους φιλοξενίας, εισέβαλε σε ταράτσες και σπίτια, ξεγύμνωσε διαδηλωτές, ξυλοκόπησε νεολαίους σε πλατείες. Καμία ευθιξία και αναζήτηση ευθυνών. Το υπουργείο ΠΡΟ-ΠΟ, αντί να προωθήσει το νομοσχέδιο για την αποσυμφόρηση των φυλακών προτίμησε να διακινδυνεύσει τη ζωή των κρατούμενων και  να αυθαιρετεί με εκδικητικές μεταγωγές, όπως αυτή του Βασίλη Δημάκη, που με τον αγώνα της κοινωνίας ανακλήθηκε. Μόλις πριν από λίγες μέρες αθωώθηκε τελεσίδικα για 72 κακουργήματα (+13 το 2016) και ο μακρόχρονα συνήθης ύποπτος αναρχικός Γρηγόρης Τσιρώνης, τον οποίο το 2009 ο τότε και νυν υπουργός επικήρυξε για 600.000 €, κάνοντας κομμάτια και θρύψαλα τη μεγαλύτερη σκευωρία της «αντιτρομοκρατικής» των τελευταίων χρόνων. Μιας υπηρεσίας αμετακίνητα προσανατολισμένης στον αντιεξουσιαστικό χώρο, ακόμα και όταν τα τάγματα εφόδου  της Χρυσής Αυγής τρομοκρατούσαν καθημερινά. Δεν αναζήτησε ποτέ ποινικές και πειθαρχικές ευθύνες από όσους έστησαν και αυτήν τη σκευωρία και άλλες (Θεοφίλου, Ηριάννα). Και πέρασε «στα ψιλά» τους αστυνομικούς που καταγγέλθηκε ότι μετείχαν σε κυκλώματα προστασίας. Πριν από μία εβδομάδα, η αστυνομία του διέλυσε με χημικά τη μεγάλη διαδήλωση στο Σύνταγμα ενάντια στο νομοσχέδιο για τις συναθροίσεις. Και στη συνέχεια επέλασε εναντίον της, ξυλοκόπησε, συνέλαβε και φόρτωσε με ψεύτικες κακουργηματικές κατηγορίες εννέα διαδηλωτές. Μουγγός και πάλι ο υπουργός. Και βρήκε να μιλήσει τώρα, με τον θάνατο του 27χρονου για να διεκδικήσει το μονοπώλιο στην εκτίμηση της αιτίας θανάτου του, να σπεύσει να την αποσυνδέσει από την αστυνομική βία για να προκαταλάβει και να δώσει γραμμή στην ιατροδικαστική εκτίμηση. Να εκτραπεί και πάλι θεσμικά υπερασπιζόμενος την αστυνομία του, αυτήν που στα βίντεο του Βόλου αποδεδειγμένα ασκεί αναίτια πολυπρόσωπη επικίνδυνη εγκληματική βία με γκλομπ και όχι μόνο σε έναν πεσμένο ανυπεράσπιστο διαδηλωτή. Η μόνη του θεσμική αρμοδιότητα θα ήταν να διατάξει μία ΕΔΕ, έστω για τα μάτια του κόσμου. Αλλά ούτε και αυτό. Το μήνυμα ασυλίας που εκπέμπει προς την ΕΛ.ΑΣ. είναι επιδεικτικά ηχηρό. Και δυστυχώς ηχηρά επικίνδυνο. Αν δεν είναι τελικά ο 27χρονος Βολιώτης ο Ελληνας Τζορτζ Φλόιντ, ο επόμενος δεν φαίνεται να αργεί. Ετσι και αλλιώς από την ίδια πρωτεύουσα, αυτήν που τον έχει βραβεύσει, εκπορεύεται η θανατηφόρα αστυνομική καταστολή ως κύριος τρόπος άσκησης εξουσίας.