Η διπλωματία ασκείται με τρεις τρόπους. Ο πρώτος τρόπος είναι ο επίσημος που είναι και ο σχετικώς διαφανής. Επισκέψεις και διαβήματα πρέσβεων, επίσημες συναντήσεις, δημοσιευμένα πρακτικά, κοινές δηλώσεις, υπογραφές συμφωνιών κ.λπ. Ο δεύτερος τρόπος έχει λιγότερες όψεις διαφάνειας. Εδώ, κατά κύριο λόγο, εννοώ την καλή προετοιμασία μιας επίσημης συνάντησης, μιας κοινής δημόσιας δήλωσης, μιας συμφωνίας. Η δεύτερη μορφή διπλωματίας είναι απολύτως απαραίτητη για να υπηρετηθεί η πρώτη. Ενίοτε προσλαμβάνει περιοδικότητα ή έστω μια κάποια συχνότητα και είναι πάρα πολύ χρήσιμη, όταν χρειάζεται να διατηρούνται ζωντανοί κάποιοι δίαυλοι μεταξύ χωρών που έχουν προβλήματα. Κατάλληλο παράδειγμα είναι οι σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή