Το έφερε η τύχη και η περιπέτεια του βίου να έχω ταξιδέψει πολύ στον κόσμο. Και οι λαοί έχουν μνημεία. Αλήθεια, συνειδητοποιούμε συχνά, εμείς τουλάχιστον στη γλώσσα μας, τι σημαίνει μνημείο; Συνειδητοποιούμε πως καθετί έχει να αφηγηθεί μια ιστορία και να ανασυστήσει τη μνήμη για τοπία, χτίσματα, εικόνες, ακούσματα, ακόμη και γεύσεις; Πρόσφατα έγραφα εδώ το τοπίο που μεταφέρει στη γλώσσα μας η λέξη «νόστιμος», όταν παραπέμπει στο νόστο, στην επιθυμία του ξενιτεμένου να συγκρατήσει στη μνήμη του τις γεύσεις του τόπου του και τις πίτες και τα γλυκά του κουταλιού της μάνας του. Οσοι υποφέρουν από την αρρώστια του νόστου, ανακαλούν συνεχώς με τη μνήμη (που έχει όψη, ακοή, αφή, γεύση, μυρωδιά) ένα βαθύ και αξεπέραστο πηγάδι άντλησης πάτριου ύδατος.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή