Ηταν Απρίλης του 1922. Τρίτη μέρα του Θωμά. Στο Μπουγιουκλί, κεφαλοχώρι 84 χιλιόμετρα ΝΑ της Σμύρνης οι κάτοικοι ήταν ανάστατοι. Μάζευαν ό,τι μπορούσαν να σηκώσουν και έφευγαν κυνηγημένοι από τους Τούρκους. Στη μεγάλη πορεία σύντροφοί τους ήταν ο φόβος και ο θάνατος. Στην αρχή έκλαιγαν και μοιρολογούσαν τους νεκρούς. Εσκαβαν ακόμα και με τα χέρια για να τους θάβουν. Τα δάκρυα γρήγορα στέρεψαν. Πρόσωπα, πέτρα. Ο θάνατος σταμάτησε να τους τρομάζει. Τα πτώματα έμεναν άθαφτα, ούτε κλαρί να τα σκεπάζει. Είχαν φιλιώσει με το τουρκικό μαχαίρι και τη μοίρα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή