Ο κορωνοϊός δεν έφυγε ποτέ από κοντά μας. Τις τελευταίες εβδομάδες, μάλιστα, κάνει όλο και πιο αισθητή την παρουσία του. Eνα νέο δίλημμα βασανίζει λοιπόν την πολιτεία: να λάβει υποχρεωτικά μέτρα για την αντιμετώπιση της διαφαινόμενης έξαρσης της επιδημίας ή να περιοριστεί σε συστάσεις, βασιζόμενη στην ατομική ευθύνη των πολιτών;

Το συχνό πλύσιμο των χεριών και η τήρηση των αποστάσεων εξακολουθούν να είναι απαραίτητα. Οποιαδήποτε χαλάρωση – λόγω καλοκαιριού, λόγω κόπωσης, λόγω δυσπιστίας – είναι επικίνδυνη και μπορεί να αποβεί μοιραία. Με τις νέες έρευνες όμως να δείχνουν ότι ο ιός μεταδίδεται και μέσω του αέρα, είναι φανερό ότι τα μέτρα αυτά δεν είναι αρκετά. Στο επίκεντρο του προβληματισμού των πολιτικών και επιστημονικών αρχών, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, βρίσκεται πλέον η μάσκα και η χρήση της στους κλειστούς χώρους.

Μέρος της καθημερινότητας των ανθρώπων που ζουν σε ασιατικές χώρες, η μάσκα είναι ασύμβατη με τη δυτική κουλτούρα. Και δεν θα αποτελέσει ποτέ μόνιμο χαρακτηριστικό της δυτικής καθημερινότητας. Στο όνομά της γίνονται τον τελευταίο καιρό βίαιες αντιπαραθέσεις, συμπλοκές, ακόμη και φόνοι. Μέχρι να βρεθεί όμως το περιβόητο εμβόλιο, και να γενικευθεί η χρήση του, είναι ένα εξάρτημα με το οποίο πρέπει να εξοικειωθούμε, για τη δική μας ασφάλεια και την ασφάλεια των άλλων. Κι αν αυτό δεν μπορεί να γίνει εθελοντικά, πρέπει να γίνει υποχρεωτικά.

Το φετινό καλοκαίρι δεν είναι σαν τα άλλα. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να μη βγαίνουμε από τα σπίτια μας ή να κλείσουμε τα σύνορα στους τουρίστες. Σημαίνει όμως ότι πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας πως δεν είμαστε μόνοι. Ενας αόρατος εχθρός μάς απειλεί. Οχι μόνο τους ηλικιωμένους, αλλά και τους νέους. Οχι μόνο τους ευπαθείς, αλλά και τους υγιείς. Ας είμαστε σε εγρήγορση. Και θα βγούμε νικητές.