Για πολλές χούφτες σάουντρακ

Εγραφε μουσική σε καθημερινή βάση (ξυπνούσε χαράματα) στο στούντιο που βρισκόταν στο υπόγειο του σπιτιού του και πίστευε ότι «η μουσική είναι ο σκλάβος του κινηματογράφου». Γιατί, όπως ο Ενιο Μορικόνε είχε πει, «είναι μια μουσική που απευθύνεται σε ένα μέσο κοινό, το οποίο καλείται να πληρώσει εισιτήριο και να μπει στην αίθουσα ώστε η ταινία να αποσβέσει τα έξοδά της. Αρα ο συνθέτης είναι υποχρεωμένος να λάβει υπόψη του αυτή την παράμετρο. Και υπάρχει το πρόβλημα ότι με το πέρασμα των αιώνων η μουσική αναλώθηκε, με αποτέλεσμα να αναπαράγονται πράγματα εξαντλημένα». Αν όμως οι απόψεις του σπουδαίου αυτού μουσικοσυνθέτη (και όχι μόνο του κινηματογράφου) ακούγονται κάπως απομυθοποιητικές, ο μαέστρο είχε τη λύση: «Ο καθένας εξαρτάται από τη βούλησή του, από την τεχνική που ακολουθεί και κυρίως από την υπερηφάνεια την οποία αισθάνεται όταν έχει να προσφέρει».