Οι φωνές «που δεν ακούγονται»

Οποιος έχει επισκεφθεί την Κωνσταντινούπολη το έχει προσέξει: όταν αλλάζεις γειτονιά είναι σαν να αλλάζεις ήπειρο. Υπάρχει, ας πούμε, το Νισάντασι, το Κολωνάκι της Πόλης, που λίγο διαφέρει από το κέντρο μιας ευρωπαϊκής πρωτεύουσας. Υπάρχει κι η συνοικία γύρω από το Σουλεϊμανιγιέ Τζαμί, όπου όλα θυμίζουν βαθιά Ανατολή. Η μεγαλύτερη τουρκική πόλη συμβολίζει τον διττό χαρακτήρα της Τουρκίας, εκείνον του μοναδικού κοσμικού μουσουλμανικού κράτους. Ο συμβολισμός αναδεικνυόταν ως την ερντογανική απόφαση μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε ισλαμικό τέμενος πιο έντονα στο Σουλτάναχμετ, εκεί που η βυζαντινή βασιλική βρίσκεται αντικριστά με το Μπλε Τζαμί. Τώρα που από το μουσείο Ayasofya θα ακούγεται ο ιμάμης παρά τις αντιδράσεις της διεθνούς κοινότητας, οι ίδιοι οι Τούρκοι πώς σχολιάζουν την αλλαγή στη φυσιογνωμία της χώρας τους;