«Καμιά διαθήκη δεν προηγήθηκε της κληρονομιάς μας» («Notre héritage n’est précédé d’ aucun testament», René Char, 1944). Με αυτόν τον αφορισμό τελείωνα άρθρo σχετικά με τη φετινή Διεθνή Ημέρα Μουσείων αφιερωμένη στα «Μουσεία για την ισότητα: Ποικιλομορφία και κοινωνική συνοχή» (βλ. ιστοσελίδα Ελληνικής Επιτροπής ICOM,18/5/2020 και δημοσίευμα στα «ΝΕΑ», 19/5/2020). Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι αυτά που έγραφα ακριβώς δύο μήνες πριν θα αφορούσαν ένα από τα εμβληματικότερα μνημεία της χριστιανοσύνης αλλά και ολόκληρης της ανθρωπότητας, την Αγία Σοφία, αριστούργημα αναντικατάστατης υλικής και άυλης αξίας, στο σταυροδρόμι του ευρωπαϊκού και του ανατολικού πολιτισμού, μήτρα της θρησκευτικής αρχιτεκτονικής, αλλά και μιας πλούσιας καλλιτεχνικής και λογοτεχνικής παράδοσης που με την κομψή σιλουέτα της ζωγραφίζει μοναδικά τον ορίζοντα (skyline) της Πόλης και του Βοσπόρου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή