Οι αλυσιδωτές αποκαλύψεις από τις ημέρες και τα πεπραγμένα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αποδεικνύουν πως δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα στην πολιτική από την επιδεικτική έλλειψη αυτοκριτικής. Από την πρώτη στιγμή, ο ΣΥΡΙΖΑ και αφότου πέρασε στα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μοιάζει να μην μπορεί να ενδυθεί τον νέο του θεσμικό ρόλο. Πολύ περισσότερο που δεν δείχνει καμία διάθεση για να ξαναδεί τη διακυβέρνησή του, τα λάθη, τις αστοχίες, τις αφέλειες, τους βερμπαλισμούς. Κι αυτό θα ήταν ένα δείγμα ωρίμασης μα και θεσμικής απόκρισης και μάλιστα σε μια στιγμή που δοκιμάζονται οι θεσμοί ενώ η πολιτική επιζητά την ανάκτηση της εμπιστοσύνης των πολιτών.

Κι όμως εκεί στην Κουμουνδούρου μοιάζουν οχυρωμένοι πίσω από αόρατους εχθρούς και επινοούν την ιδεολογική και πολιτική τους περιχαράκωση που στην πραγματικότητα δεν υφίσταται. Ο ρόλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι προφανώς ελεγκτικός προς την κυβέρνηση, όμως έχει μεγαλύτερη αξία και κύρος αν ο φορέας της έχει προηγουμένως συνομιλήσει με τον κόσμο, έχει υποσημειώσει και έχει επισημάνει από μόνος του τα λάθη του, αν έχει σταθεί ώριμα στην πολιτική σκηνή.

Αλλιώς ο δρόμος θα είναι δύσβατος και οι της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα μπλέκουν τα πόδια τους στα κορδόνια τους. Ούτε κυβερνητικό έλεγχο θα ασκούν ούτε θα γίνοται πειστικοί. Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ κεντρικά στερεώνει οχυρωματικά έργα για την άμυνα των αμαρτωλών στελεχών του. Τίποτε πιο καταστροφικό για τον ίδιο και την πολιτική σκηνή.