Ενα σχετικά πρόσφατο βιβλίο του Ευάγγελου Κοροβίνη («Η Νεοελληνική Φαυλοκρατία», Αρμός, 2008), που έπεσε τελευταία στα χέρια μου, ανοίγει ορίζοντες στη σκέψη μας για εθνική αυτογνωσία. Ιδιαίτερα τώρα που ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε τα 200 χρόνια της ύπαρξής μας σαν κράτους.  Διεισδύοντας με κριτική ματιά στην ιστορία μας διαπιστώνει φαινόμενα και συμπεριφορές που ενοχλούν ίσως και ξενίζουν. Αγγίζουν όμως σημαντικές χορδές αλήθειας και προκαλούν σοβαρούς προβληματισμούς. Η ίδρυση του νεοελληνικού κράτους αγνόησε και βαριά ποδοπάτησε κάποιες φορές βαθιές παραδόσεις και συνήθειες. Ο έντονος κοινοτισμός που υπήρχε στα εδάφη και στις κοινωνίες των Ελλήνων περιφρονήθηκε υπέρ της δημιουργίας ενός συγκεντρωτικού κράτους που δικτυώθηκε με την κοινωνία μέσω δεσμών πελατείας, εξυπηρετήσεων και ρουσφετιών. Αυτό το σύστημα σχέσεων που βαθμιαία παγιώθηκαν και κυριάρχησαν ονομάζει ο συγγραφέας φαυλοκρατία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή