Κουρασμένος. Πολλές φορές κατάκοπος. Τις περισσότερες όμως, γεμάτος. Μέσα μου. Η δουλειά αυτή σε γεμίζει. Ετσι λοιπόν κουρασμένος, ξαπλώνω. Κλείνω τα μάτια. Και ξεκινάει η βόλτα. Μια βόλτα στο σκοτάδι. Βολτάρω σε ό,τι έζησα σήμερα, εικόνες, σκέψεις, συναισθήματα, τροχιές. Σταματώ, τρέχω, διατρέχω. Και πλάθω, ψευδοονειρεύομαι αυτά που θα ήθελα να συμβούν την επομένη. Αυτήν που ξημερώνει. Αλλά και όχι μόνο. Πάω πιο πέρα. Σε όλα εκείνα που θέλω να έρθουν. Ή εκείνα που θέλω να φέρω εγώ. Ακόμη και εκείνα που φοβάμαι. Κι έτσι σβήνει το σκοτάδι. Το συνειδητό. Και πέφτει το άλλο, του Μορφέα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή