«Ενα χαμόγελο. Τεράστια υπόθεση»

Δεν θα ισχυριζόταν κανείς ότι ένας τόμος σχεδόν τριακοσίων σελίδων του δημοσιογράφου και συγγραφέα Βασίλη Καββαθά για την Αλίκη Βουγιουκλάκη με τον τίτλο «Αλίκια» και υπότιτλο «Το “γιούχα” της Επιδαύρου» επαναφέρει ή αναζωπυρώνει το «θέμα» ή το «φαινόμενο», αν θέλετε, Αλίκη Βουγιουκλάκη. (Για να είμαστε όμως δίκαιοι απέναντι στον Θεό και στους ανθρώπους, δεν είναι το μόνο «γιούχα» που έχει ακουστεί στην Επίδαυρο, στην παράσταση της «Αντιγόνης» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στον ομώνυμο ρόλο. «Μεγαλοπρεπέστερο» ακόμη αντήχησε το «γιούχα» στο αρχαίο θέατρο σε παράσταση του ΚΘΒΕ. Ο ενδιαφερόμενος ας ψάξει να βρει το πότε και το γιατί.) Ακριβώς γιατί είκοσι τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατό της δεν παύει να είναι ένα «θέμα» ή ένα «φαινόμενο» που μόνο επίκαιρο δεν σταμάτησε, έστω και για μια μόνο στιγμή, να είναι. Το βιβλίο, που θα έλεγε κανείς πως εστιάζεται ή μάλλον ο κύριος άξονάς του είναι η αποτυχία της περιώνυμης ηθοποιού ως Αντιγόνης, συνιστά υπόδειγμα του πώς μια πρόθεση – τι πρόθεση; Στόχος ολοφάνερος – να απομυθοποιηθεί ένα πρόσωπο συμβάλλει αφαντάστως περισσότερο στη μυθοποίησή του.