Υπάρχει μια τάξη δημόσιων προσώπων, πολιτικών εκπροσώπων, που βιοπορίζονται ή βρίσκουν εδώ και χρόνια λόγο ύπαρξης στον κοινωνικό διάλογο διά της άρνησης. Της γκρίνιας. Είναι η ντόπια «αντίδραση» για να αντιγράψουμε τον παλιό κομμουνιστικό όρο, από την ανάποδη όμως πλευρά. «Να δείτε που θα έλθει νέο μνημόνιο». «Η Ελλάδα θα περάσει δύσκολο καλοκαίρι». «Θα πεινάσουμε και η Ευρώπη για μια ακόμη φορά θα μας πετάξει στα σκυλιά» έλεγαν και ξανάλεγαν αυτούς τους μήνες όσοι επένδυαν στο χάος και στην αποτυχία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή