Δεν αρκούν πια η θλίψη και ο προβληματισμός για τη χθεσινή εικόνα που εξέπεμψε η Βουλή των Ελλήνων, με τις χυδαιολογίες που ξεστόμισε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και καθηγητής Ιατρικής Κώστας Μάρκου. Εχουν ωριμάσει πια οι συνθήκες για να αποφασίσουν τα 300 μέλη της, ο καθένας ατομικά αλλά και όλοι μαζί, ότι συμπεριφορές και γλώσσα σαν αυτή που ακούστηκε χθες δεν θίγουν μονάχα όσους μεταχειρίζονται αυτά τα εκφραστικά εργαλεία. Ας διερωτηθούν ειλικρινώς: τι αισθάνεται ο μέσος έλληνας πολίτης όταν τους παρακολουθεί από τα επιβλητικά τους έδρανα να αντιπαρατίθενται με αγοραία γλώσσα για μια υπόθεση που αφορά τη λειτουργία των θεσμών, σε μια εύθραυστη στιγμή για τη χώρα μας, με μια σοβαρή εθνική απειλή και μια πανδημία που προκαλούν ανασφάλεια σε πολλαπλά επίπεδα;

Τα προηγούμενα χρόνια, η εθνική αντιπροσωπεία έζησε δύσκολες στιγμές, όταν έφτασαν να τη σπιλώνουν με την παρουσία τους νοσταλγοί των πιο μαύρων σελίδων της Ιστορίας. Η άνοδος και η τροφοδότηση των πολιτικών άκρων ήταν μια διδακτική εμπειρία που δεν πρέπει να ξεχαστεί. Διότι η απαξίωση του κοινοβουλευτικού λόγου οδηγεί σε αλλοίωση της έννοιας της αντιπροσώπευσης, που βρίσκεται στον πυρήνα του πολιτεύματός μας. Κι αυτή, με τη σειρά της, σε μια επικίνδυνη αποσύνδεση του πολίτη από τη δημοκρατική διαδικασία. Που πλήττει ευθέως και βάναυσα όλο το πολιτικό σύστημα και τους άγραφους όρους της δημοκρατικής συνοχής.