Η Ελλάδα ανήκει σε ένα ασταθές γεωπολιτικό περιβάλλον, στο οποίο αντιμετωπίζει μια σειρά από προκλήσεις ασφάλειας που περιλαμβάνουν παραδοσιακές διακρατικές συγκρούσεις, αλλά και ασύμμετρες απειλές που σχετίζονται με αυξημένες μεταναστευτικές ροές, τρομοκρατία, αλλά και υβριδικές επιχειρήσεις. Σε αυτό το διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον ασφάλειας, η γραμμή ανάσχεσης – άμυνας, δεν είναι μόνο η συνοριακή γραμμή στον Έβρο ή ο εθνικός εναέριος χώρος, αλλά και ο κυβερνοχώρος. Ο τελευταίος συνιστά τη ραχοκοκαλιά των σύγχρονων κοινωνιών, οι οποίες είναι άμεσα εξαρτημένες από τα δίκτυα πληροφοριακών συστημάτων για να μεταφέρουν πάσης φύσεως δεδομένα. Οι προκλήσεις ασφάλειας στον κυβερνοχώρο περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων: επιθέσεις σε μηχανές αναζήτησης και κοινωνικά δίκτυα, διασπορά ψευδών ειδήσεων, επιθέσεις άρνησης εξυπηρέτησης στη δημόσια διοίκηση και στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και επιθέσεις στα πληροφοριακά συστήματα των εθνικών κρίσιμων υποδομών. Ο κυβερνοχώρος είναι ένα τεχνολογικό, αλλά και κοινωνικοπολιτικό πεδίο, το οποίο επιτρέπει στον επιτιθέμενο να πετύχει τη δυσλειτουργία ενός πληροφοριακού συστήματος, την υποκλοπή δεδομένων, αλλά και την υπονόμευση της δημοκρατίας και της νομιμότητας των θεσμών.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή