Συνέβη πριν από κάμποσα χρόνια, στο γήπεδο. Σε αγώνα του Champions League. Πίσω μου καθόταν ένας τύπος, άξιος εκπρόσωπος της λούμπεν γραφικότητας. Η εκφορά του λόγου του παρέπεμπε στο προγλωσσικό στάδιο. Τι λόγος δηλαδή, ο τύπος μόνο έβριζε. Τους παίκτες της αντίπαλης ομάδας, τους παίκτες της δικής του, τον διαιτητή, τους προπονητές, τους πάντες. Τα «γαλλικά» του δεν έδειχναν μεγάλη φαντασία ή εφευρετικότητα – η αλήθεια είναι ότι στα γήπεδα ακούς ακραία μεν, υπέροχα πράγματα δε. Τρεις λέξεις επαναλάμβανε με ιδιαίτερη έμφαση σε ένα σημείο της γυναικείας ανατομίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή