Ελληνες και Τούρκοι στο φαντασιακό τους

«Η θέσμιση της κοινωνίας είναι κάθε φορά θέσμιση ενός μάγματος κοινωνικών φαντασιακών σημασιών» έλεγε ο Κορνήλιος Καστοριάδης. Αμφότεροι Ελληνες και Τούρκοι ζούμε κυρίως με το φαντασιακό μας, σε ιδιωτικό, δημόσιο και διεθνή βίο. Εν προκειμένω ο τούρκος πρόεδρος και οι υποστηρικτές του, εδώ και χρόνια, φαντασιώνονται νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία, χαλιφάτο με βάση την Αγία Σοφιά και βαλκανικές χώρες, με πρώτη την Ελλάδα, ως «υποτελείς» που το όφελός τους πρωτίστως περνάει μέσα από το «λεόντειο» όφελος της Τουρκίας. Οσο βλέπει πως Δύση και Ανατολή δείχνουν ακόμα ανοχή στην υλοποίηση του οράματός του και δεν τον απομονώνουν, ούτε του επιβάλλουν πρακτικές κυρώσεις, τόσο προχωρεί σύμφωνα με το οθωμανικό αρχέτυπο και τη ρήση του Λ. Τολστόι στο έργο του «Πόλεμος και Ειρήνη», με σύμμαχο τον χρόνο και την υπομονή. Στον αντίποδα, η πλευρά μας, σύμφωνα με το δικό της φαντασιακό, μονίμως αναμένει σωτηρία – βοήθεια από τρίτους σε στρατιωτικό και οικονομικό επίπεδο, χωρίς να κάνει κάτι στο θέμα της εκ παραλλήλου αριστοτελικής αυτάρκειας, λησμονώντας πως οι σύμμαχοί μας είναι και σύμμαχοι των Τούρκων μέσα από το ΝΑΤΟ ή τις διμερείς σχέσεις και επομένως γιατί να υποστηρίξουν εμάς σε περίπτωση σύγκρουσης; Ποιο είναι το ποιοτικό χαρακτηριστικό που μας διαφοροποιεί από την Τουρκία, η οποία τους προσφέρει μεγάλο εμπορικό κέρδος και εμπλέκεται σε συρράξεις για λογαριασμό τους; Νομίζω πως μόνο η αξιοπιστία, η αυτοπεποίθηση και η ενότητά μας θα μπορούσαν να ισορροπήσουν ή και να ανατρέψουν τον αξιακό κώδικα των κοινών μας συμμάχων, ο οποίος εδράζεται στη διατύπωση του Βρετανού Πάλμερστον πως δεν υπάρχουν σταθερές φιλίες, αλλά σταθερά συμφέροντα.