Καθήλωση

Δεν έπρεπε να τον αποβάλουν της αιθούσης τον άνθρωπο. Επρεπε να τον αφήσουν και να του δώσουν κι από πάνω bonus χρόνο για να ξεδιπλώσει τη σκέψη του σχετικά με τον πρωκτό, να ξέρουμε κι εμείς με τι έχουμε να κάνουμε. Οχι πώς δεν πάει ο νους μας, αλλά μια προσωπική ομολογία από κοινοβουλευτικό άνδρα του Σύριζα και μάλιστα καθηγητή της Ενδοκρινολογίας, θα έκλεινε το θέμα άπαξ δια παντός. Διότι η καθήλωση στο πρωκτικό στάδιο δεν είναι και τόσο καλό για την ψυχική εξέλιξη του ανθρώπου, λένε οι ειδικοί. Ας υποθέσουμε ότι εκεί γύρω στα πρώτα του γενέθλια έχει καταφέρει να ξεκολλήσει από το «στοματικό», το βρεφικό στάδιο κατά το οποίο όλη η ευχαρίστηση έρχεται από το στόμα, κι ότι δεν βλέπουμε γύρω μας τόσους ενήλικες βουλιμικούς κι ακόμα περισσότερους καπνιστές να βασανίζονται εφ’ όρου ζωής. Ας πούμε ότι το ατομάκι έχει αποφοιτήσει κι ότι προχωράει κανονικά προς το «πρωκτικό στάδιο» το οποίο έρχεται για να τοποθετήσει αλλού την πύλη της ηδονής. Ταμάμ για δίχρονα και τρίχρονα που χρησιμοποιούν πλέον το στόμα τους για να πουν ένα τεράστιο ΟΧΙ, να ορίσουν τον εαυτό τους έξω από το σώμα της μητέρας τους, να ελέγξουν τα ίδια τους σφιγκτήρες τους, να πετάξουν την πάνα, να γίνουν μικροί χαριτωμένοι και εκνευριστικοί νοματαίοι. Προσοχή. Η φάση αυτή δεν είναι για χόρταση. Αν το παρατρενάρεις και σε πάει καρότσι, θα γίνεις ένας εκνευριστικός, διόλου χαριτωμένος ενήλικας, γεμάτος ιδεασμούς και ψυχαναγκασμούς, καταδικασμένος να κάνεις by pass τη σεξουαλικότητά σου προς χειριστικές και αφόρητα ελεγκτικές συμπεριφορές.