Τα έξι στρατηγικά λάθη της Τουρκίας

Η Τουρκία έχει πείσει αρκετούς στην Ελλάδα για κάτι που ασφαλώς και δεν ισχύει: ότι ενδεχόμενη στρατιωτική αναμέτρηση των δύο κρατών θα αποβεί νομοτελειακά υπέρ της. Σε αυτόν τον διαρκή πόλεμο νεύρων κραδαίνει σειρά επιχειρημάτων: το 1922, το 1974, το μέγεθός της και εκείνο του στρατού της. Ξεχνά βέβαια ότι το 1922 όλα κρίθηκαν πρώτα στο διπλωματικό πεδίο με τα ακραία λάθη της Ελλάδας από τις αρχές του 1921 που απέκοψαν τη χώρα από τους συμμάχους της. Ομως σήμερα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Οταν κατέρρευσε το μέτωπο, το κακό είχε ήδη γίνει καιρό πριν. Ξεχνά ότι στην Κύπρο ο Αττίλας δεν βρήκε την παραμικρή αντίσταση λόγω της εθνικής προδοσίας της χούντας. Αντιθέτως, το 1964, η Τουρκία εγκατέλειψε τα σχέδια εισβολής γνωρίζοντας, πρώτον, την κάθετη αντίρρηση των Αμερικανών και, δεύτερον, το πάνοπλο της βόρειας ακτογραμμής της Κύπρου από την οποία θα ήταν πρακτικά αδύνατον τότε να περάσει. Η Ελλάδα στην Κύπρο δεν πολέμησε. Η χούντα προκάλεσε την καταστροφή και το έβαλε στα πόδια. Επίσης, η Τουρκία (κάνει ότι) ξεχνά τη συντριβή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1912 από τον ελληνικό στρατό, αλλά και το 1821 που ιστορικά υπήρξε το πρώτο διαλυτικό πλήγμα εναντίον της. Τέλος ξεχνά και ορισμένες βασικές αρχές που επίσης γνωρίζει. Πράγματι έχει μεγαλύτερες σε αριθμό ένοπλες δυνάμεις. Και σε ορισμένους τομείς πιο σύγχρονες. Ομως αυτό από μόνο του δεν λέει πολλά. Ούτε το σύνολο των ενόπλων δυνάμεών της είναι σε θέση να παρατάξει, ειδικά σήμερα με ανοιχτές επεμβάσεις, ούτε το ότι οι αριθμοί είναι υπέρ της στερεί τη δυνατότητα της Ελλάδας να της καταφέρει σαρωτικά, διαλυτικού επιπέδου πλήγματα. Η Ελλάδα διαθέτει και τα μέσα και τους σχεδιασμούς αν χρειαστεί να το κάνει. Η ελληνοτουρκική στρατιωτική ισορροπία είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για την επιτιθέμενη Τουρκιά. Μπορεί να την παραλύσει.