Κάν’ το σαν τη Ρουθ Γκίνσμπεργκ

Οταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε στο πανελλήνιο την απόφασή του να προτείνει την Κατερίνα Σακελλαρόπουλου για τη θέση της Προέδρου της Δημοκρατίας, τα σχόλια κι οι αναλύσεις που ακολούθησαν έκαναν λόγο για μια «διαφορετική προεδρία», για μια αλλαγή παραδείγματος, ανεξαρτήτως του προσήμου, θετικού ή αρνητικού, που έβαζε ο καθένας στις εκτιμήσεις του. Δεν είχε προσδιοριστεί ακριβώς όμως τότε τι ήταν αυτό που θα έκανε αυτή την Πρόεδρο διαφορετική. Μήπως ότι είναι γυναίκα, σε μια χώρα όπου είναι λίγες οι γυναίκες σε θέσεις εξουσίας; Οτι ήταν εν πολλοίς άγνωστη στο ευρύ κοινό; Οτι δεν είχε ποτέ καμιά εμπλοκή στην ενεργό πολιτική, ούτε μπορούσε κανείς να την ταυτίσει ακριβώς με κάποιο συγκεκριμένο πολιτικό κόμμα; Λίγους μήνες μετά, διακρίνονται ήδη εκείνες οι μικρές αλλά τόσο ουσιώδεις λεπτομέρειες που κάνουν τις πρώτες εντυπώσεις να μοιάζουν πια ξεπερασμένες. Αυτές οι λεπτές αποκλίσεις από μερικά συνηθισμένα πρότυπα του πολιτικού συστήματος, στο σύνολο της παρουσίας της και του δημόσιου λόγου της, που καταφέρνει να ξεχωρίζει από όσα είχαμε συνηθίσει να περιμένουμε από τους προκατόχους της και να εκπλήσσει χωρίς να προκαλεί.