Οι μετα-Σόιμπλε «κακοί» της Ευρώπης

Τα χρόνια της κρίσης το αρχέτυπο του ευρωπαίου «κακού» ήταν πολύ συγκεκριμένο: καταγόταν από τη Γερμανία, τον φώναζαν δόκτορα, ήξερε οικονομικά και χρησιμοποιούσε καροτσάκι. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, δικαίως ή αδίκως, ξεπέρασε για τους Ελληνες τη φήμη του Λεξ Λούθορ, της νέμεσης του Σούπερμαν, έγινε και meme και στόχος. Ο ίδιος, βέβαια, πίστευε πως έκανε τα πάντα για τη διάσωση της ενωμένης Ευρώπης. Και πως, τουλάχιστον σε κάποιον βαθμό ή για κάποιο διάστημα, αυτή η σωτηρία περνούσε μέσα από την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Στην πραγματικότητα, ο τρόπος με τον οποίο οι «καλοί» και οι «κακοί», Ευρωπαίοι ή όχι, παίρνουν τα χαρακτηριστικά τους είναι θέμα οπτικής. Και υπό αυτή την έννοια, για τους πολίτες του Νότου, ο «κακός» Σόιμπλε έδωσε τη θέση του σε δύο άλλους πολιτικούς του Βορρά – μόνο ο ένας έχει ως μητρική γλώσσα τα γερμανικά, κανείς τους όμως δεν είναι Γερμανός.