Ο γενικός διευθυντής του ΠΟΥ το είπε καθαρά: ο Covid-19 έχει μολύνει πάνω από 16 εκατομμύρια ανθρώπους και η πανδημία αυτή είναι η χειρότερη έκτακτη υγειονομική κρίση που έχει αντιμετωπίσει αυτός ο κορυφαίος οργανισμός ως σήμερα. Τον κώδωνα του κινδύνου κρούουν και οι ειδικοί στην Ελλάδα. Παρατηρούν μάλιστα πως, παρά την ύφεση που σημειώθηκε το προηγούμενο διάστημα, φαίνεται ότι ο αριθμός των κρουσμάτων άρχισε πάλι να αυξάνεται.

Η ανεμελιά δυστυχώς δεν χωρά σε αυτό το καλοκαίρι.

Γιατί το ότι ζούμε πια τόσους μήνες με την πανδημία έχει ένα μεγάλο καλό κι ένα μεγάλο κακό.

Το μεγάλο καλό είναι πως η επιστημονική έρευνα παράγει, πλέον, απτά αποτελέσματα και ελπίδα και ότι οι χώρες που διαχειρίστηκαν καλά την πανδημία ως τώρα απέκτησαν μια σχετική εμπειρία στην ανταπόκριση.

Το μεγάλο κακό είναι ότι οι πολίτες συνηθίσαμε να ζούμε μαζί της, απευαισθητοποιηθήκαμε και ο συνεχόμενα αυξανόμενος αριθμός των νεκρών, έπειτα από μερικούς μήνες, έφυγε από τις πρώτες θέσεις της επικαιρότητας μαζί με τις φωτογραφίες από τα φέρετρα της Ιταλίας. Και το φοβερό με τη συνήθεια στον κίνδυνο είναι ότι, τις περισσότερες φορές, αντί να κάνει τον άνθρωπο πιο προσεκτικό, έχει το αντίθετο αποτέλεσμα, οδηγεί στην αμέλεια.

Ας μην ξεχνάμε την ευθύνη μας, λοιπόν, απέναντι στους δικούς μας ανθρώπους, απέναντι στην κοινωνία αλλά και στους εαυτούς μας, ας μην ξεχνάμε ότι σε μια τόσο μεγάλη δοκιμασία για την ανθρωπότητα αυτά τα τόσο απλά και φτηνά μας όπλα, όπως το σαπούνι, η απόσταση και μια απλή μάσκα, μπορούν να σώσουν τις ζωές μας.