Τουρκία: πόσο σωστά «διαβάζουμε» την ΕΕ;

Μάλλον δεν διαβάζουμε και τόσο σωστά την Ευρωπαϊκή Ενωση σε σχέση με την Τουρκία. Γιατί εάν τη διαβάζαμε θα κατανοούσαμε π.χ. ότι δεν υπήρχε περίπτωση η Αγκυρα να κλιμακώσει την πρόσφατη αντιπαράθεση στην περιοχή του Καστελλόριζου στο όριο της σύγκρουσης, τη στιγμή που είναι σε διάλογο με το Βερολίνο. Γενικά τείνουμε να πιστεύουμε ότι η ΕΕ θέλει την τιμωρία της Τουρκίας με κυρώσεις και άλλες συναφείς ενέργειες. Αλλά αυτό που κατά βάση θέλει η Ενωση, τα κράτη – μέλη της δηλαδή, είναι μια εξομάλυνση των σχέσεων με την Τουρκία καθώς εκτιμά ότι η χώρα αυτή είναι γεωστρατηγικά ιδιαίτερα σημαντική για να φθάσουν μαζί της σε ρήξη με απομόνωσή της, όσο δυσάρεστη και απεχθής κι αν είναι η συμπεριφορά της. Βεβαίως τα είκοσι επτά μέλη της Ενωσης δεν βλέπουν όλα με τον ίδιο τρόπο την Τουρκία. Η συντριπτική πλειοψηφία ωστόσο, περίπου είκοσι κράτη – μέλη με επικεφαλής τη Γερμανία, συνυπογράφει την προσέγγιση της εξομάλυνσης και ανάπτυξης των σχέσεων έστω σε μια οικονομική, ανταλλακτική (transactional) λογική. Ιδιαίτερα η Γερμανία προωθεί αυτή την προσέγγιση. Και το Βερολίνο κατανοεί ότι το πρώτο βήμα για να καρποφορήσει η προσέγγιση αυτή είναι η εκτόνωση της έντασης μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας και γι’ αυτό προωθεί με κάθε τρόπο τον διάλογο μεταξύ των δύο κρατών, ιδιαίτερα τώρα που είναι και στην προεδρία του Συμβουλίου Υπουργών της Ενωσης.