Σε έναν κόσμο που αλλάζει με μεγάλη ταχύτητα, τίποτε στο τέλος δεν μπορεί να παραμείνει το ίδιο και να θυμίζει το παλαιό διεθνές πολιτικό σκηνικό. Ο ανταγωνισμός που οξύνεται μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας για την οικονομική κυριαρχία τη νέα εποχή, η μετατόπιση ισχύος από τη Δύση στην Ανατολή, η αφύπνιση της Γηραιάς Ηπείρου και η διάθεση αυτονόμησης από την Αμερική, παράλληλα με τη βούληση να διεκδικήσει η ίδια η Ευρώπη έναν σημαντικότερο ρόλο στις διεθνείς εξελίξεις, δημιουργούν δυνάμει μια εντελώς νέα πραγματικότητα, ιδίως εάν συνδυαστούν αυτά όλα με τις αλλεπάλληλες κρίσεις και τα ραγδαία φαινόμενα της πανδημίας, της τρομοκρατίας και της κλιματικής ανατροπής, στο πλαίσιο της αναπτυσσόμενης παγκοσμιοποίησης. Πρόκειται για κολοσσιαίες μεταβολές που είναι αδύνατον να μην αλλάξουν την πολιτική δομή σε παγκόσμιο επίπεδο, να μην αντικαταστήσουν δηλαδή τους σημερινούς διεθνείς οργανισμούς με άλλους καινούργιους, να μη δημιουργήσουν νέους υπερεθνικούς θεσμούς σε διάφορους τομείς και να μην αναδείξουν νέα πρόσωπα, ικανά να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις μιας στοιχειώδους παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή