Εξηγούσα πρόσφατα ότι ένας από τους βασικούς στόχους της Μέσης Εκπαίδευσης (ΜΕ) πρέπει να είναι η πολύπλευρη ενημέρωση και εξοικείωση του μαθητή, δηλαδή του αυριανού ενήλικου πολίτη, με τον φυσικό, κοινωνικό, οικονομικό και ψυχολογικό κόσμο στον οποίο γεννιόμαστε και ζούμε. Οι μαθητές/τριες ασφαλώς απαιτείται να εξοικειωθούν με όλους τους κύριους πυλώνες της ανθρώπινης διανόησης και δράσης που προσεγγίζουν αυτόν τον πολυεπίπεδο κόσμο: φυσικές επιστήμες και μαθηματικά, επιστήμες του ανθρώπου, φιλοσοφία, θρησκειολογία, ιστορία, σύγχρονη τεχνολογία, καλές τέχνες, γυμναστική κ.λπ. Αλλά η έκταση και το βάθος της διδασκαλίας πρέπει να δίνονται σε ισορροπημένες δόσεις και με προσήλωση σε γενικά παραδεδεγμένες αρχές της επιστημιολογίας και παιδαγωγικής. Φαίνεται όμως ότι πρόσφατα, όπως και παλιότερα, αυτή η προσήλωση δεν καθοδηγεί τους υπευθύνους κατάρτισης των προγραμμάτων των μαθημάτων στη ΜΕ. Γι’ αυτό οι πρόσφατες αλλαγές στα προγράμματα μαθημάτων προκάλεσαν αρνητικές αντιδράσεις.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή