Το πόρισμα της Επιτροπής Πισσαρίδη εντοπίζει, πράγματι, τις μεγάλες και πολλές παθογένειες της ελληνικής οικονομίας. Αλλά δεν είναι το πρώτο. Ανάλογα πορίσματα έχουν υπάρξει πολλά στο παρελθόν. Παρ’ όλα αυτά, δεν απέτρεψαν τη χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας και τη βίαιη προσαρμογή που υπέστη με τα Μνημόνια. Γιατί, πολύ απλά, οι διαπιστώσεις τους και οι προτάσεις τους έμειναν στα συρτάρια. Αυτός είναι ο μεγάλος κίνδυνος και με το πόρισμα αυτό. Να περάσει στη λήθη ή να εφαρμοστεί αποσπασματικά και επιλεκτικά με βάση τη μεζούρα του πολιτικού κόστους. Δύο πράγματα, ίσως, είναι διαφορετικά σήμερα και δίνουν ελπίδες. Πρώτον, ότι η χώρα μας έχει περάσει τη βασανιστική περιπέτεια των Μνημονίων, οπότε, όλοι γνωρίζουμε, εκ των προτέρων, τι μας περιμένει αν χάσουμε και πάλι τον δρόμο της ανάπτυξης. Δεύτερον, αυτή τη φορά τα λεφτά υπάρχουν. Αλλά δεν θα μας δοθούν έτσι. Για αυτό και οι προτάσεις της Επιτροπής θα πρέπει να μετατραπούν σε συγκεκριμένα μέτρα και προγράμματα πολιτικής αν θέλουμε να φθάσουν στην Ελλάδα τα 32 δισ. ευρώ του Ερωπαϊκού Ταμείου Ανάπτυξης. Εδώ, θα κριθεί η κυβέρνηση.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή