Η αθάνατη γραφειοκρατία τού «η» και του «ου»

Η αθάνατη ελληνική γραφειοκρατία δεν καταπολεμάται με τίποτα. Αδυνατεί να λύσει άμεσα και αποτελεσματικά ένα απλό ζήτημα. Χάνεται ανάμεσα στο η και το ου. Διαβάστε τη μικρή  ιστορία τρέλας και γραφειοκρατικού μεγαλείου που έζησα/ζω προσωπικά. Η κόρη μου γύρισε από το Λονδίνο και πήγε στο αστυνομικό τμήμα (Π. Φαλήρου) να ανανεώσει την ταυτότητά της. Αναγραφή στοιχείων στην παλαιά ταυτότητα: Σοφία Ιωακειμίδη. Ο αρμόδιος αστυνομικός (με ευγένεια ομολογουμένως) της λέγει  ότι δεν μπορεί η νέα ταυτότητα να αναγράφει Ιωακειμίδη γιατί το ληξιαρχείο (Αμαρουσίου) την έχει καταχωρίσει ως Ιωακειμίδου. Μα αντιτάσσομε ότι όλα τα έγγραφα, διαβατήριο, πτυχία πανεπιστημίου, άλλα πιστοποιητικά και βεβαιώσεις, η ταυτότητα της μητέρας της είναι/λήγουν  σε η. Εάν τώρα εμφανισθεί με νέα ταυτότητα σε ου όλα θα καταστούν πιθανόν άκυρα. Οχι, λένε, λυπούμαστε, δεν μπορούμε να την ανανεώσουμε με καταληκτικό η. Θα πρέπει να πάτε στον Δήμο. Πάμε στον Δήμο (Π. Φαλήρου). Λυπούμεθα αλλά δεν είμαστε αρμόδιοι, μας λένε.   Πρέπει να πάτε στο ληξιαρχείο. Επικοινωνούμε με το ληξιαρχείο. Δεν είμαστε αρμόδιοι, μας λένε. Πρέπει να πάτε στον… Εισαγγελέα να κάνετε αίτηση για να εγκρίνει την αλλαγή – εάν την εγκρίνει – και η διαδικασία θα πάρει κάποιο χρόνο! Εστω και εάν οι πάντες, γονείς, μέχρι τώρα έγγραφα κ.λπ. αναγράφουν Ιωακειμίδη.