Δύσκολοι αποχαιρετισμοί

Ηταν η πρώτη φορά που δεν μας περίμενε κάποιος πίσω από την πόρτα. Με το τελευταίο κράτημα του πόμολου ακούστηκε ένας ξερός ήχος και στις επόμενες στιγμές ξεχύθηκε η κλεισούρα ενός μήνα – τόσο καιρό είχε μείνει ανέπαφο το σπίτι. Η πόρτα ήταν και το τελευταίο σύνορο προς την παιδική ηλικία. Τα προηγούμενα χαρακώματα είχαν παραδοθεί προ πολλού σε διαφορετικές μάχες. Αλλά το σπίτι του χωριού, όταν η γιαγιά και ο παππούς δεν θα ζούσαν πλέον εκεί, ήταν το έσχατο όριο.