Ο αλγόριθμος του ΜΙΤ που «επιμελείται» εκθέσεις

Τι μπορεί να συνδέει το σχέδιο ενός μπλε γερανού που φιλοτεχνήθηκε από έναν ολλανδό εξερευνητή του 18ου αιώνα με ένα κομψοτέχνημα της τέχνης της υαλουργίας – ένα αγγείο με μακρύ λεπτό λαιμό – που δημιουργήθηκε στην Περσία μεταξύ του 1700 και του 1900; Υπάρχει κάποια σχέση ανάμεσα σε ένα ολλανδικό ένδυμα του 18ου αι. με επιρροές από τα ιαπωνικά κιμονό και σε ένα πορσελάνινο βιολί; Ο πρώτος «επιμελητής εκθέσεων» που λειτουργεί με τεχνητή νοημοσύνη και είναι δημιουργία του ΜΙΤ εκτιμά πως έχουν και επιχειρεί να το αποδείξει. Το όνομά του είναι MosAIc και επί της ουσίας πρόκειται για έναν αλγόριθμο που αναπτύχθηκε από το Εργαστήριο Επιστήμης Υπολογιστών και Τεχνητής Νοημοσύνης του MIT στο Κέιμπριτζ της Μασαχουσέτης παράλληλα με τη Microsoft και ο οποίος χρησιμοποιεί τεχνητή νοημοσύνη για να εντοπίσει ομοιότητες μεταξύ έργων τέχνης που είναι φτιαγμένα από διαφορετικά υλικά και έχουν εντελώς διαφορετικές ρίζες προέλευσης, εντοπίζοντας τις όποιες οπτικές συνδέσεις ενδέχεται να υπάρχουν μεταξύ τους. Τα ζεύγη που δημιουργούνται από το MosAIc και τα οποία βασίζονται στη μηχανική εκμάθηση και σε ένα σύστημα ανάκτησης εικόνας περιλαμβάνουν το σχέδιο ενός μπλε γερανού από τον ολλανδό εξερευνητή του 18ου αιώνα Ρόμπερτ Τζέικομπ Γκόρντον και ενός λεπτεπίλεπτου μπλε γυάλινου περσικού αγγείου με μακρύ λαιμό. Η συσχέτιση ανάμεσα στα δύο αντικείμενα εκ πρώτης όψεως φαντάζει απίθανη. «Κάθε φορά που χρησιμοποιώ τον αλγόριθμο, έρχομαι αντιμέτωπος με εκπλήξεις» λέει ο υποψήφιος διδάκτορας Μαρκ Χάμιλτον στην ιστοσελίδα ArtNet News, ο οποίος έχει δημοσιεύσει επιστημονικό άρθρο σχετικά με τη δουλειά του με το MosAIc. Ξαφνιάστηκε, όπως λέει, όταν ζήτησε από τον αλγόριθμο να εντοπίσει ένα μουσικό όργανο που να μπορεί να συγκριθεί με ένα ολλανδικό ένδυμα του 18ου αι. εμπνευσμένο από ιαπωνικά κιμονό.