Ο ρόλος της αντιπολίτευσης μπροστά σε μια εθνική κρίση σε εξέλιξη είναι, εκ πρώτης όψεως, άχαρος. Στην πραγματικότητα, σπανίως οι κοινοβουλευτικές δυνάμεις επιλέγουν επιθετική στάση σε τέτοιες φάσεις. Προτιμούν να τηρούν στάση αναμονής, διευκολύνοντας με τη σιωπή τους την κυβέρνηση. Η κριτική, αυτή που έρχεται ως θεσμικό αναπόφευκτο, περιμένει τη λήξη συναγερμού και λειτουργεί ως μια συνολική αποτίμηση της κατάστασης. Αυτό συμβαίνει και τώρα, καθώς τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το Κίνημα Αλλαγής έχουν κατεβάσει τους τόνους, ζητώντας όμως επισήμως ενημέρωση για τις τουρκικές κινήσεις από το Μέγαρο Μαξίμου. Οι αντιδράσεις και των δύο μετά την υπογραφή της συμφωνίας μερικής οριοθέτησης με την Αίγυπτο είναι ενδεικτικές της στρατηγικής που θα ακολουθήσουν στα εθνικά το επόμενο διάστημα
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ