Μέρκελ ή Μακρόν; Στην αντιμετώπιση των συγκρουσιακών προβλημάτων της Ανατολικής Μεσογείου και ειδικότερα των ελληνοτουρκικών σχέσεων υπάρχουν εμφανώς δύο διαφορετικές προσεγγίσεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ). Από τη μια μεριά, η προσέγγιση της Γαλλίας όπως εκφράζεται σε κάθε δυνατή ευκαιρία και με εξόχως κραυγαλέο τρόπο (ακόμη και στην ελληνική γλώσσα) από τον πρόεδρο Ε. Μακρόν. Η προσέγγιση αυτή έχει ένα μάλλον τιμωρητικό χαρακτήρα προς την Τουρκία για όσα προκλητικά πράττει τόσο στο πεδίο των ελληνοτουρκικών σχέσεων και Κύπρου όσο και στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου (Λιβύη) και Μ. Ανατολής (Συρία). Το Παρίσι θεωρεί παραδοσιακά την περιοχή της Μεσογείου/ Μ. Ανατολής ως περίπου «σφαίρα επιρροής» της Γαλλίας (θυμηθείτε την Ενωση για τη Μεσόγειο του Ν. Σαρκοζί – 2008) και ως εκ τούτου δεν μπορεί εύκολα να ανεχθεί οι εν λόγω περιοχές να περιέλθουν σε επιρροή άλλων δυνάμεων, πολύ περισσότερο της Τουρκίας. Ο Ε. Μακρόν ορθώς επισημαίνει ότι «θα ήταν σφάλμα για την ΕΕ να αφήσει την ασφάλεια της Ανατολικής Μεσογείου στα χέρια άλλων παικτών, ιδίως της Τουρκίας». Η Ευρώπη/ Ενωση ως συλλογική οντότητα είναι όντως απούσα από την Ανατολική Μεσόγειο και αυτό δημιουργεί ένα «ευρωπαϊκό κενό» στην ασφάλεια της περιοχής. Κενό που πρέπει να καλυφθεί ταχύτατα. Αλλά ο Μακρόν φαίνεται να πιστεύει ότι μπορεί να καλυφθεί (και μέσω αυτού να αποκατασταθεί και η επιρροή της Γαλλίας) με την τιμωρία της Τουρκίας μέσω επιβολής κυρώσεων και τον σχεδόν αποκλεισμό της από την Ανατολική Μεσόγειο! Είναι προσέγγιση που ικανοποιεί πολλά ελληνικά αφτιά αλλά δεν έχει και πάρα πολύ μεγάλη απήχηση στην Ευρώπη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή