Ρατσισμός κατά Ελλήνων

Οταν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο καταφέρθηκε κατά της ελληνικής κοινωνίας κατηγορώντας τη συλλήβδην για ρατσισμό, δεν είχε υπόψη του την πραγματική ιστορία. Γιατί σε αντίθεση με τον Γιάννη και τ’ αδέλφια του, που – παρά τις διαμαρτυρίες τους – γνωρίζουν την προνομιακή πλευρά των ΗΠΑ, υπήρξαν Ελληνες που έπαιξαν κορόνα – γράμματα τη ζωή τους για να επιβιώσουν στην Αμερική των αρχών του αιώνα. Δεν θα ξεχάσω έναν γηραιό Ελληνα, κοντά 95 χρονών τότε, που μου εξιστορούσε στο Μπέρμιγχαμ της Αλαμπάμα το 1978, πως όταν μετανάστευσε στο Οχάιο των ΗΠΑ υπήρχαν έξω από εστιατόρια, καφενεία κι εμπορικά καταστήματα πινακίδες με την ένδειξη: «Απαγορεύεται η είσοδος σε σκύλους και σε Ελληνες»! «Δεν καταλαβαίνω» μου έλεγε με την τρεμουλιαστή του φωνή «γιατί μετά από αυτά που περάσαμε εμείς, οι Αφρικανοί σήμερα απαιτούν ειδικούς νόμους που να κατοχυρώνουν δικαιωματικά την πρόσληψή τους σε δουλειά ή την είσοδό τους σε πανεπιστήμια». Κι αυτά από έναν άνθρωπο που είχε υποστεί τον ρατσισμό στο πετσί του κι απαιτούσε απλά ίση μεταχείριση – με βάση την αξία κάποιου, κι όχι το χρώμα της επιδερμίδας του! Στην εποχή βέβαια της πολιτικής ορθότητας και του «δικαιωματισμού» αυτά όλα αποτελούν ψιλά γράμματα…